Populariteit
Opvallend is de
populariteit van Mythisch en Fantasie, en Actiegroepen/
Verenigingswezen
Beide modellen maken
blijkbaar iets los bij organisatoren en,
wellicht, deelnemers.
Psychodrama
Het psychodrama is duidelijk een ondergewaardeerd
genre. Slechts in het
verre verleden werd dit een enkele keer voor het voetlicht gebracht.
Grensgevallen
Het zal duidelijk zijn dat er grensgevallen aan te
wijzen zijn. De lijn tussen Historisch en Mythisch is dun. En de
overgang van Actualiteit naar
Actiegroepen is ook niet altijd even scherp. En we
hebben het ook
even niet over de grens tussen zelfontplooiing en
psychodrama. Maar in de meeste gevallen is duidelijk aan te geven in
welk model de
tocht te plaatsen is. Ook de niet getypeerde tochten zijn eenvoudig in
te
delen.
Met Mijn 24 Uurs
probeerde de Oude Hap door citaten in de opdrachten aan
alle modellen te raken. Daarnaast was het werkelijke
verhaal van de tocht de zingeving die de
deelnemer aan zijn eigen tocht gaf – en zo was Mijn 24
Uurs voorlopig het laatste
psycho-drama. |
In 2002 trof de Oude Hap voorbereidingen voor de organisatie van de tocht van 2003. In eerste instantie was natuurlijk nog niet bekend dat het thema Mijn 24 Uurs zou zijn, een postmodern verhaal met veel facetten en een sterke nadruk op de eigen beleving van de deelnemer. Wel was het al vroeg duidelijk dat – er was immers
ook sprake van een jubileum – teruggeblikt moest worden. Jan van
Spijker en PJ Roos, zijnde de Sectie West, onderzochten de gebruikte thema’s (“verhalen” in postmodern jargon) van een aantal vroegere tochten. Zij kwamen tot onderstaande indeling in ’tochtmodellen’.
|
|